Old Cowz
/
Vroeger - Gisteren - Vandaag - Morgen - De Toekomst
Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik u vroeg om informatie over Anton Janssen, die … zoals vermeld in dàt verhaal …
“… samen met Alardus Johannes (Lard) van Welie wordt verrast door een Duitse patrouille op weg naar of komend vanaf Heerewaarden. Van Welie vlucht, maar wordt dood geschoten. Anton Janssen werd door de Duitsers mee genomen en … dat is (was) het laatste wat we van hem weten.
Tot ik op deze steeds zonniger wordende zaterdag de site van Tremele.nl open om iets op te zoeken over de familie van Oss en daar plotseling als nieuwste toevoeging vermeld zie staan dat er op 3 mei 2018 een speciale uitzending is geweest op TV Gelderland, waarin een documentaire werd uitgezonden over de vermissing van Anton (Toon) Janssen.
G R A N D I O O S !!
Ik heb Omroep Gelderland om toestemming gevraagd om hun materiaal te mogen gebruiken voor dit artikel en het ook toestemming verkregen. Vermits bronvermelding plaats zal vinden en ik niet ga sleutelen aan hun filmbestand. Het eerste is constant aan de orde en het tweede ben ik toch al nooit van plan geweest.
De gedetailleerde en mooie, aansprekende film van Omroep Gelderland kunt u online bekijken en –luisteren op:
Nu is het volgende gebeurt … ik laat U graag een screenshot zien van de website van de Stichting Marechaussee, waarop daar melding over wordt gemaakt. Op 30 oktober 2018.
Nog enkele images, die ik ook in het verhaal over Anton Janssen al liet zien. De Duitsers waren nog niet verslagen en waren gelegerd dichtbij en rond Fort Andries.
Vandaag, op 1 november 2018, plaatst het Ministerie van Defensie op haar website een speciaal bericht over de herbegrafenis van Alardus Johannes van Welie, op 31 oktober 2018. Hij wordt her-begraven op het Nationale Ereveld te Loenen:
Nieuwsbericht | 01-11-2018 | 10:18
Soldaat Lard van Welie is gisteren herbegraven op het Nationaal Ereveld Loenen. Hij was lid van de Stoottroepen en sneuvelde op 2 november 1944 tijdens een patrouille in de omgeving van Heerewaarden.
De in maart 1918 geboren Van Welie werd in het bijzijn van nabestaanden naar zijn laatste rustplaats gedragen door militairen van 13 Infanteriebataljon luchtmobiel Regiment Stoottroepen Prins Bernhard uit Assen.
Stoottroepen
Tijdens de oorlog was Van Welie betrokken bij ondergrondse activiteiten. De bevrijding van Zuid-Nederland in september 1944 leidde ertoe dat het gewapende verzet bovengronds kwam. Ze vormden militaire verbanden: de stoottroepen. In Brabant en Limburg werden compagnieën opgericht. De Duitsers reageerden op de geallieerde opmars met agressieve patrouilles en beschietingen. Die moesten de geallieerde en Nederlandse troepen zo veel mogelijk afbreuk doen.
Patrouille
Om inzicht te krijgen in de Duitse activiteiten stuurde de 7e Compagnie Stoottroepen vanuit Dreumel patrouilles uit. Van Welie vertrok met een kameraad op 2 november 1944 op de fiets richting Heerewaarden. Ze werden vanuit een Duitse stelling beschoten. Lard van Welie werd in de borst getroffen en overleed aan zijn verwondingen.
Verbondenheid
De herbegrafenis van soldaat Lard van Welie was mogelijk door de samenwerking tussen de Oorlogsgravenstichting en de Koninklijke Landmacht. De Koninklijke Landmacht eert haar gesneuvelden. Deze herbegrafenissen bevestigen de historische band met haar militaire voorvaderen.
Nationaal Ereveld Loenen
In 1947 besloot de Nederlandse regering de stoffelijke resten van de Nederlanders die in Duitsland waren omgekomen, over te brengen naar Nederland. Deze slachtoffers rustten op vijandelijke bodem en hadden vaak geen behoorlijke begrafenis gehad. Om dit besluit uit te kunnen voeren, begon de Oorlogsgravenstichting in 1948 met de aanleg van een ereveld in Loenen (gemeente Apeldoorn). Op 18 oktober 1949 opende Prinses Wilhelmina het ereveld waar nu bijna 4.000 Nederlanders begraven liggen. Regelmatig vinden hier nog herbegravingen plaats.
Een belangrijk kenmerk van ereveld Loenen is de inrichting. De graven liggen bijna onopvallend verspreid over een bosgebied met een totale oppervlakte van 17 hectare. Hier zijn geen rechte rijen met kruisen, maar graven, ingericht met liggende stenen. Achter elk opschrift schuilt een eigen geschiedenis. Het ereveld Loenen geeft een goed beeld van de verscheidenheid aan slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Onder hen bevinden zich gesneuvelde militairen, maar ook veel burgers: verzetsstrijders, politieke gevangenen, Engelandvaarders en slachtoffers van de gedwongen tewerkstelling (Arbeitseinsatz) in Duitsland.
Centraal op het ereveld bevindt zich de kapel met een schrijn voor de Gedenkboeken, het wandbord met de namen van Engelandvaarders en enkele urnen met asresten uit concentratiekampen. Sinds de jaren tachtig vormt het ereveld niet alleen de laatste rustplaats voor slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog. Ook militairen en burgers die zijn omkomen tijdens humanitaire en/of vredesmissies worden er (her)begraven.
